In mijn praktijk hoor ik (te) vaak dat die kansen niet worden gezien of opgepakt.

Hieronder drie van de voornaamste redenen en tips voor (groot)ouders wiens kind gaat scheiden:

Besef dat jouw woorden nu zwaarder wegen omdat je kind en kleinkinderen een moeilijke periode doormaken waardoor zij uit balans zijn. Jij kunt rust brengen, hoop geven en troostende woorden uitspreken.

Je bent de veilige haven waar je (klein)kinderen zich geborgen kunnen voelen.

Wees niet bang om met je kleinkinderen over de scheiding te praten. Het is voor hen heel fijn om het er met anderen over te hebben. Luister naar ze en stel ze gerust.

Spreek niet negatief over (een van) de ouders. Dat doet je kleinkinderen enorm veel verdriet. Door positief te spreken geef je de kinderen het gevoel dat je jezelf niet laten meeslepen door de scheiding en dat ze zich veilig kunnen uiten.

(Groot)ouders worden geconfronteerd met hun eigen ‘ouderpijn’ zoals teleurstelling, verlies, zorgen over de toekomst en zorgen om de (klein)kinderen. Deze gevoelens komen onverwacht. Het is verwarrend en onbekend terrein. Wees je hier bewust van zodat je de emoties van je gedrag/reactie kunt onderscheiden.

Vaak houdt men dit verdriet voor zich om anderen niet tot last te zijn. Hun kind heeft tenslotte al genoeg aan het hoofd. En dan is er die drempel om over de scheiding te praten. Als ouder wil je tenslotte ook niet alles weten en vragen aan je volwassen kind..

Als (groot)ouder hoef je geen oordeel te vellen over deze gebeurtenis. Het is de scheiding van je kind, hij of zij draagt diens eigen verantwoordelijkheid in deze. Welk oordeel je ook zou kunnen zou vellen, het lost voor je kind niets op.

Je steunt je kind door er “te zijn”. Nodig uit tot praten. Luister geduldig. Laat je kind stoom afblazen zonder dat je er in mee hoeft te gaan.

Geef praktische steun, bijvoorbeeld oppassen op de kleinkinderen of helpen in het huishouden. Laat weten dat je er bent voor hem/haar.

Boosheid naar je schoonzoon of schoondochter is niet vreemd. Het kan zijn dat diegene de knoop heeft doorgehakt, of dat je diegene als de “oorzaak” van de scheiding ziet. Als ouder bescherm je instinctief je eigen kind, en het is niet meer dan een natuurlijke reactie dat je deze boosheid voelt. Ook kan het lastig zijn om te praten met schoonzoon/dochter. Je wilt je bijvoorbeeld niet opdringen of je er mee bemoeien.

Het komt helaas vaak voor dat er na het bekend worden van de scheiding geen contact meer is tussen schoonouders en schoondochter/zoon.

Wat het aandeel van je schoonzoon/dochter in deze scheiding ook mag zijn, als (groot)ouder ben je geen rechter, dus oordeel niet. Je kind zal zelf de zoektocht gaan doormaken naar het hoe/waarom en hoe verder ( scheidingsleed : verwerken van de scheiding waarbij men zich losmaakt van de ex- partner). Dat is een behoorlijke zoektocht en vaak duurt het een paar jaar voordat je kind kan terugkijken en zeggen: ‘ik begrijp nu waarom we zijn gaan scheiden en ik heb het een plek gegeven’.

Ook als (groot)ouder zal je na verloop van tijd meer inzicht krijgen. En dan kan het zomaar zijn dat je anders gaat denken over de ex- partner van je kind.

Bedenk wat jouw rol als ouder en opa/oma in dit geheel nu is en hoe het zou kunnen zijn. Wat zou jij vanuit die rol kunnen bieden? Want dat is namelijk heel veel.

Neem contact op met je schoonzoon of schoondochter, ook al is het spannend of moeilijk om te doen. Laat weten dat jij, ondanks wat er allemaal speelt, de opa of oma blijft van je kleinkinderen en dat je er voor ze bent.

Je staat niet machteloos als je kind gaat scheiden. Je bent voor het gezin van je kind van grote betekenis tijdens de scheidingsperiode. Als het je lukt om jouw rol als (groot)ouder los te zien van het “scheidingsleed”, ben je een grote steun!

Advies of hulp nodig n.a.v. dit onderwerp? Of meer weten over familie mediation? Neem gerust contact op, ik sta je graag te woord.